Narodna književnost u nastavi srpskog jezika pre i posle reforme nastavnog programa

Imajući u vidu vaspitnoobrazovne mogućnosti narodne književnosti, interesovalo nas je da li je izmena nastavnog programa početne nastave srpskog jezika rezultirala promenama u zastupljenosti ovog vida književnosti kao sadržaja nastave. U širem smislu, autori su sagledavali mogućnosti programske reforme za stvaranje podsticajnog razvojnog okruženja usmerenog na učenika, utemeljenog na već uspostavljenim tradicionalnim kulturnim vrednostima, ali i otvorenog za savremena društvena kretanja u kojima će stasavati nove generacije. U fokusu istraživačkih zadataka bilo je poređenje zastupljenosti narodne književnosti kao obaveznog i izbornog sadržaja nastave, pre i posle programskih reformi. Uzorak istraživanja predstavljao je sadržaj nastavnog programa, reformisanog programa nastave i učenja i četrdeset čitanki. Analiza sadržaja pokazuje delimično izmenjen odnos kreatora reformisanog programa i autora udžbenika prema narodnoj književnosti u funkciji cilja i ishoda nastave srpskog jezika, što implicira usložnjavanje zahteva postavljenih pred učitelja, u smislu afirmisanja pojedinih nastavnih sadržaja u skladu sa njihovim vaspitnoobrazovnim potencijalom.